Jan Sebastian Bach urodził się 21 marca 1685 r. w Niemczech. Pochodził z liczącej kilkaset lat rodziny muzyków. Każdy członek tego rodu nosił imię Jan. Był ósmym i ostatnim dzieckiem Johanna Ambrosiusa Bacha oraz Marii Elisabeth Lammershirt. Matka zmarła w 1695 r., zaś ojciec rok później. Jan, który nie miał jeszcze wtedy 10 lat przeprowadził się do swojego straszego brata, mieszkającego w Ohrdruf. Właśnie tam zaczął uczyć się o budowie kościelnych organów. Po skończeniu szkoły, w wieku 18 lat, młody artysta został organistą, a niedługo po tym podjął pracę jako nadworny organista i koncertmistrz na dworze książęcym w Weimarze. W 1707 r. Bach poślubił swoją daleką kuzynkę, Marię Barbarę i miał z nią siedmioro dzieci. W związku ze wzmożonym napięciem na dworze książęcym, Bach ponownie rozpoczął poszukiwania pracy. KsiążęLeopold z Köthen zatrudnił go jako kapelmistrza, zaś sam będąc muzykiem, doceniał talent Bacha i dobrze go wynagradzał. Jednak książę był kalwinistą i nie chciał słuchać skomplikowanych dzieł kościelnych, więc w tym czasie większość dzieł Bacha jest z natury świecka. Tymczasem w roku 1720 zmarła żona kompozytora. Bach poznał młodą sopranistkę Annę Magdalenę Wilcke i poślubił ją rok później. Mimo różnicy wieku, para miała szczęśliwe małżeństwo. Mieli wspólnie 13 dzieci. W 1723 r., Jan Sebastian Bach został kantorem w kościele św. Tomasza w Lipsku. Bach podjął się komponowania nowego utworu muzyki kościelnej na każdy tydzień. Ta męcząca praca stworzyła jedne z najlepszych utworów, z których większość przetrwała. W 1747 r. Bach przybył na dwór Fryderyka Wielkiego w Poczdamie. Wielki kompozytor spędził swoje ostatnie dni w Lipsku i zmarł tam w 1750 r., w wieku 65 lat. Został pochowany w prezbiterium kościoła św. Tomasza. Jan Sebastian Bach uprawiał wszystkie ówczesne gatunki muzyczne poza operą. Napisał przeszło dwieście kantat kościelnych oraz kilkanaście świeckich, zaś łącznie stworzył ponad 1000 znanych nam utworów. Był mistrzem muzyki polifonicznej. Jego styl uważano powszechnie za anarchiczny, a artysta był niedoceniany. Bach był również człowiekiem niezwykle pobożnym, czemu dawał wyraz w świadomym preferowaniu w swojej twórczości muzyki kościelnej, pisanej "ku większej chwale Bożej". Bach jest uważany za największego kompozytora baroku.
